Ekwiwalent za urlop – jak go wyliczyć?

Nie zawsze pracownicy korzystają w wyznaczonym okresie czasu z urlopu a przy zakończeniu umowy o pracę pojawia się konieczność wypłacenia ekwiwalentu za urlop. Jednocześnie trzeba brać pod uwagę, że ekwiwalentnie może być wypłacony w przypadku niewykorzystania przysługującego pracownikowi urlopu gdy pracownik pozostaje w stosunku pracy. Wynika to z faktu, że pracownik nie może zrzec się prawa do urlopu a co za tym idzie urlop musi być wykorzystany przez pracownika.

Gdy trwa umowa o pracę wówczas urlop wypoczynkowy musi być wykorzystany lub przeniesiony na kolejny rok. W takiej sytuacji pracodawca nie ma możliwości wypłacanie ekwiwalentu w trakcie trwania stosunku pracy. Natomiast sytuacja jest inna gdy umowa o prace wygasa lub zostaje rozwiązana. Wówczas za każdy dzień urlopu niewykorzystanego pracownikowi należy się ekwiwalent pieniężny.

Wyliczanie ekwiwalentu

Gdy chce się pracownikowi wypłacić ekwiwalent niezbędne jest odpowiednie wyliczenie takiego ekwiwalentu. Niezbędne jest w tym względzie skorzystanie ze współczynnika ekwiwalentu. Taki współczynnik ustala się na każdy rok kalendarzowy w sposób oddzielny. Wynika to z różnych przeciętnych miesięcznych liczb dni przypadających w danym roku do przepracowania. Jednocześnie trzeba brać pod uwagę, że gdy wypłaca się ekwiwalent niezbędne jest branie do wyliczeń współczynnika ekwiwalentu wyliczonego dla danego roku nawet jeśli urlop dotyczył poprzedniego roku i nie został przez pracownika wykorzystany.

Ekwiwalent urlopu jest prawem pracownika, który ten nabywa dokładnie w dniu wygaśnięcia lub rozwiązania umowy o pracę. Dodatkowo stosowany jest zawsze wskaźnik, który dotyczy roku, dla którego pracownik nabył prawo do uzyskania urlopu. Natomiast dla pracowników, którzy pracowali jedynie na część etatu wówczas trzeba brać pod uwagę, że wartość współczynnika będzie obniżania w sposób proporcjonalny w stosunku do wymiaru czasu pracy w ramach umowy o pracę.

Liczenie ekwiwalentu

Gdy liczy się kwoty ekwiwalentów niezbędne jest na początku ustalenie podstawy do wyliczenia ekwiwalentu. W tym względzie trzeba brać pod uwagę przecięte wynagrodzenie pracownika, które określa się w stawce miesięcznej w stałej wysokości oraz poprzez ustalenie składników przysługujących za okresy nie dłuższe niż miesiąca, przysługujące za okresy dłuższe niż miesiąc.

Stałe wynagrodzenie pracownika uwzględniane jest w wysokości z miesiąca nabycia prawa do ekwiwalentu przez danego pracownika. Jednocześnie jeśli praca kończy się w trakcie miesiąca wówczas podstawa wymiaru ekwiwalentu uwzględnia pełne miesięczne wynagrodzenie. Nie brana jest natomiast pod uwagę, że części ustalonej do faktycznego okresu zatrudnienia. Natomiast za okresy nieprzekraczające miesiąca brane są pod uwagę zmienne składniki wynagrodzenia, które zostały wypłacone w czasie trzech miesięcy, które poprzedzają miesiąc, dla którego pracownik nabył prawo do ekwiwalentu. Jeśli wypłaty dotyczą okresów dłuższych niż miesiąc wówczas uwzględnianie to jest w średniej wysokości dla danego okresu, ale liczonej dla dwunastu miesięcy kalendarzowych z miesiąca przed nabyciem prawa do ekwiwalentu.